konuyu başından sonuna kadar okudum. Öncelikle belirtmek istediğim şehitlerimiz hepimizin, bu vatanın, inancımızın duygularımızın koruyucusu. Henüz askere gitmemiş biri olarak kimbilir belki ben de onlara katılacağım. Onlara yapacağımız en büyük yardım bir dua okumak, varlıklarını, uğruna canlarını verdikleri değerleri içimizde hissetmek. Bunu ortaya dökmek için değil bir organizasyon, değil scw, bu güzel ülkedeki tüm araçlar yollara dökülse, herkes sokaklara çıksa azdır... bu nedenle o organizasyona kaç kişi katıldıysa, katılsaydı, ya da katılamasaydı azdır, ebediyyen de az olacaktır. Önemli olan şehitlerimizin canlarını düşünmeden feda ettiği bu toprakları en yaşanabilir, en değerli hale getirmektir.
Bu açıdan baktığımızda bugün hemen her dağ karakolunda, her polis biriminde, her jandarma karakolunda o güzelim köpekler beslenir. Neden? onlar da birçok askerin polisin dostu olurlar. Bir köpeğin dostluğunun nasıl birşey olduğunu bilir misiniz? Onlar karşılıksız sever. Hiçbirşey beklemeden, istemeden severler. Sizi görünce mutlu olurlar. Sizi, evinizi, yeri gelince toprağınızı, dağınızı korurlar. Çoğu zaman insanlardan çok daha iyi dost olurlar.
Peki barınaklar ya da gönüllüler? Onlar da hiçbirşey beklemeden bu hayvanların da bir canı olduğunun farkına vararak onlara allahın verdiği o canı yaşamalarına fırsat vermeye çalışırlar. En temel ihtiyaçlarını karşılamak için kendi bütçelerinden, zamanlarından, emeklerinden pay ayırırlar.
Peki bize düşen? Olabildiğince, imkanlarımız el verdiğince maddi manevi herkesin, herşeyin yanında olabilmek. Bir gün hasta bir arkadaşımızın yanında olmak, bir gün kaza yapan bir arkadaşımızın yanında olmak, bir gün şehitlikte dua etmek, bir gün o minicik hayvanlara yardım etmek, bir gün minik yavrulara çocuk esirgeme kurumunda abilik babalık etmek ve daha niceleri. O zaman nedendir bu tartışmalar?
Mesela ben şehitlik mesajını okumadım o dönem siteye giremediğimden. Ne kadar üzüldüm orda olamadığım için? Çok değil. Neden? Şimdiye kadar şehitliğe 100 kere gitmişimdir istanbulda bulunduğum son 10 yılda. Çanakkale'ye de gittim. Yine giderim. duamı ederim. Orda önemli olan kalabalık mıdır? Bakın biz şehitlerin yanındayız demek midir? Bence hayır. Şehitlerimiz için önemli olan sadece duamızı esirgememek. Üzüldüğüm tek nokta dostlarımla orada bulunmak güzel olurdu.
Barınaklara gelince yapılması gereken ne varsa yapılmalı. Biz de eşimle beraber üstümüze ne düşerse yaparız. FAKAAAATTT
ÇAY-ŞEKER-PLASTİK BARDAK demişler. Eğer bunlar hayvanlar içinse değil plastik bardak ben en güzel ajda bardaklardan almaya razıyım. Ama eğer personel içinse üzgünüm bana pek hoş görünmedi. Ayrıca benim fikrim Yedikule den önce selden etkilenen hayvanlar çok zor durumda diye biliyorum. adam akıllı biryere de kavuşamadılar henüz. onun üstünde de durup nereye destek vereceğimize net karar vermemiz.
Yazdıklarım kimseye değildir. sadece tüm mesajları tek tek okuyunca içimde birikendir. Lütfen rica ediyorum kimse bunlarla ilgili de tartışmasın. Alınan varsa peşinen özür dilerim
